Dr. Ismahane Elouafi, een geneticus bij de Chief Scientific Officer van de FAO

Ismahane Elouafi koos “willekeurig” voor landbouwwetenschappen. De Marokkaans-Canadese, geboren op 15 augustus 1971 in Youssoufia, studeerde aan het Royal Preparatory College for Aeronautical Techniques (CRPTA) in Marrakech en zou een van de eerste vrouwelijke gevechtspiloten worden. Het lot besliste echter anders. Na een internationale carrière in wetenschappelijk onderzoek met betrekking tot landbouw, werd ze in 2020 de eerste Chief Scientist bij de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties (FAO).

“Na het baccalaureaat hebben we een uitgebreide test gedaan en waren we met vijf meisjes, allemaal blij om de eerste vrouwelijke gevechtspiloten te worden. Op het laatste moment kregen we echter te horen dat het programma niet door zou gaan na een leiderschapswisseling binnen de Royal Air Force (FRA)”, vertelde ze aan Yabiladi. Geconfronteerd met de keuze om te blijven en naar de universiteit te gaan met specialiteiten dicht bij de luchtvaart of het programma te verlaten, kozen vier meisjes in de groep, waaronder Ismahane Elouafi, ervoor om de universiteit te verlaten.

Een rijke wetenschappelijke carrière

Ze vond het zelfs “geweldig om de essentie van het leven te kunnen begrijpen, hoe de dingen zijn zoals ze zijn, want alles heeft een genetische reden en alles is verbonden en verklaard door genetica”. Het is bovendien deze fascinatie voor dit specialisme en haar wens om zich verder te specialiseren die de Marokkaan zal aanzetten om te kiezen voor een doctoraat aan de Universiteit van Cordoba. “Vanaf het 4e jaar op de IAV heb ik geprobeerd een master te doen in Canada of elders. Intussen heb ik een studiebeurs voor België gewonnen. Tijdens mijn thesis kreeg ik ook de kans om te reizen om een ​​internationaal onderzoekscentrum in Syrië te bezoeken”, herinnert ze zich.

Als onderdeel van haar opleiding krijgt de expert “de kans om te werken aan een zeer interessant project in Australië over de kwaliteit van durumtarwe”. Ze koos voor de universiteit in Spanje om te studeren. “Ik kom uit Youssoufia, de regio van de Banû al-Ahmar-stammen, de laatste Arabische stam die Spanje verliet in 1492. In de stad kent iedereen dit verhaal en praat over Andalusië en ons verleden. Dus ik wilde altijd al naar Andalusië”, voegt ze eraan toe.

Deze ervaring zal Ismahane Elouafi veel brengen. “Het gaf me de kans om wetenschappelijk onderzoek te doen en goede wetenschappelijke publicaties te doen, zoals de genetische kaart van durumtarwe, de identificatie van kwaliteitsgenen, enz. Ik heb ook Spaans geleerd, toegang gekregen tot een internationaal netwerk en verschillende wetenschappers leren kennen. op verschillende projecten”, legt ze uit. Het feit dat hij tussen Spanje, Syrië en Mexico werkt, zal hem ook “veel volwassenheid, achtergrond en ervaring” geven. Tegelijkertijd zal zijn doctoraat in de moleculaire biologie en zijn zoektocht naar “nieuwe technologieën “, stelt hem in staat om enkele maanden door te brengen aan universiteiten in Italië, de Verenigde Staten en Canada. “Het was geweldig om in meerdere laboratoria en in meerdere delen van de wereld te werken”, zegt ze.

Een terugkeer naar de wereld van onderzoek

Na het behalen van haar doctoraat reisde Ismahane Elouafi naar Japan om “het Verre Oosten te begrijpen en de landen te leren kennen” voordat ze weer aan het werk ging voor ICARDA in Syrië. Maar in 2004 verhuisde ze naar Canada nadat ze in 2000 een immigratieaanvraag had ingediend.

In Canada werkt ze samen met het Ministerie van Landbouw, maar ze blijft stijgen in de gelederen van de Canadese federale uitvoerende macht. “Toen besefte ik dat de meeste mensen die wetenschap managen het niet begrijpen. Vaak zijn de beslissingen niet de beste. Het was me opgevallen dat verschillende managers een juridische achtergrond hadden maar weinig wetenschappelijk. Ik zeg vaak dat mijn manier van managen heel Canadees is, want daar heb ik management en leiderschap geleerd”, vertelde ze ons.

Na haar huwelijk en de geboorte van haar eerste dochter, zal de expert 8 jaar doorbrengen voordat hij van koers verandert naar de Verenigde Arabische Emiraten. “Ik besefte dat dat niet was wat ik wilde. Ik heb de international en het werk voor degenen die dat het hardst nodig hebben in de wereld heel erg gemist”, legt ze uit over deze beslissing.

In Dubai sloot Ismahane Elouafi zich aan bij het International Centre for Biosaline Agriculture (ICBA), dat in zo’n veertig landen actief was. “De uitdaging was hoe je zout water kunt gebruiken voor de landbouw. Het was erg “Frontier Science” als onderzoeksniche. Ik ben 9 jaar bij hen gebleven. Zo kreeg ik de kans om als hoofdwetenschapper toe te treden tot de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties (FAO),’ zegt ze.

Vrouwen in verantwoordelijke posities en Marokko

Terwijl de wereld vorige week Internationale Vrouwendag vierde, heeft de Marokkaans-Canadese een bepaalde kijk op deze ontwikkeling. “Het begint te veranderen, maar we moeten het sneller doen, want een vrouw of twee in verantwoordelijke posities is niet genoeg”, pleit ze, terwijl ze oproept tot programma’s en vooral overheidsbeleid. “Ik kreeg mijn eerste dochter in Canada in 2007. Ik was in dienst van de Canadese federale overheid, die ongeveer een jaar zwangerschapsverlof geeft en ik ontving ongeveer 90% van mijn salaris. In Dubai kreeg ik in 2014 mijn tweede dochter en de wet van de Emiraten gaf me maar twee maanden vrij. Als algemeen directeur moest ik in deze periode werken omdat er veel werk was”, zegt ze. Ze herinnert er ook aan dat “de systemen vaak door mannen en voor mannen worden gemaakt”, ook al moet een vrouw daarnaast voor haar huis en haar gezin zorgen.

Over Marokko zegt Ismahane Elouafi, wiens vader nog steeds in Marrakech woont, dat “de banden met het land na verloop van tijd niet vervagen, integendeel alleen maar versterken”. “De Marokkaanse diaspora heeft dit heel goed laten zien met het voetbal. Waar we zijn, zijn we vooral Marokkanen en als we Marokkaan zijn, zijn we dat voor het leven”, voegt ze eraan toe.

De expert belicht ook de Marokkaanse landbouw en de vooruitgang van het koninkrijk op dit gebied. “In Agadir, tijdens de Halieutis Fair, was ik erg onder de indruk van het aantal coöperaties en jonge mensen die zich bezighouden met aquacultuur en de verwerking van visproducten. Dit toont aan dat er een verlangen is om te verbeteren en mensen weer aan te zetten tot investeringen in de landbouw. ”, besluit ze.